Pijn is persoonlijk
Schrijver: Marleen Schefferlie

Recensie geschreven door gastredacteur:
Leonie, ervaringsdeskundige (www.sugarframe.nl)

Op de website SOLK.nl wordt er geprobeerd  zoveel mogelijk nieuwe boeken te recenseren, zowel ervaringsverhalen, zelfhulpboeken als professionele handboeken over SOLK.
Eerder werd ‘Pijn is persoonlijk’ al gerecenseerd vanuit het oogpunt van een professional.

Onderstaande recensie van Leonie (ervaringsdeskundige) verscheen al op haar website www.sugarframe.nl:

‘Pijn is persoonlijk’
Laatst ontving ik een persbericht over een boek waar mijn interesse meteen door werd getrokken. Een boek over leven met chronische pijn: Pijn is persoonlijk. Geschreven door Marleen Schefferlie. Omdat ik altijd roep dat pijn voor iedereen anders is, was ik heel benieuwd naar de inhoud van het boek. Ik heb het boek als e-book ontvangen (dat leest voor mij prettiger, mijn handen en polsen doen bij gedrukte boeken snel pijn) en ben meteen gaan lezen! Het boek is 26 september 2017 verschenen bij Kosmos Uitgevers.

Taboe doorbreken
1 op de 5 volwassenen heeft chronische pijn. Er heerst nog steeds een taboe op en Marleen vindt het tijd om dat te doorbreken, daarom dit boek. Marleen heeft zelf fibromyalgie en laat verschillende pijnpatiënten aan het woord komen in haar boek. Daarnaast vertelt ze ook haar eigen verhaal, wat vooral een zoektocht is naar verlossing. Het is geen boek vol met tips of medische uitleg, het gaat om de ervaringen van de mensen die aan het woord komen. Hoe ervaren zij de pijn? Pijn is immers persoonlijk.

Mijn mening
Het idee spreekt mij heel erg aan; verhalen van lotgenoten verzamelen. Ik denk echter dat vooral mensen die toch al een interesse hebben in chronische pijn of zelf chronische pijn hebben (of iemand kennen) dat boek lezen. Daar is het taboe al minder groot dan bij de rest van de samenleving. Al viel het mij op dat veel geïnterviewden zeiden dat ze zich schaamden of hebben geschaamd voor de pijn en het moeilijk vinden om er open over te praten in hun omgeving. Dus ook onder pijnpatiënten zelf is er nog een taboe.

Alle patiënten in dit boek hadden fibromyalgie, Marleen zelf ook. Sommigen hadden nog iets anders ernaast, maar fibromyalgie voerde de boventoon. Een gemiste kans denk ik, want er zijn ook nog andere aandoeningen die chronische pijn veroorzaken, maar die wellicht heel anders ervaren worden (omdat ze bijvoorbeeld wel verklaarbaar zijn). Aan de andere kant is zo wel goed te vergelijken hoe mensen met eenzelfde aandoening toch anders met hun pijn omgaan.

Wat ik heel fijn vond in dit boek was de afwisseling. Eerst is er een hoofdstuk van Marleen, waarin ze op zoek is naar verlossing. De ene keer is ze bij een hypnotherapeut, dan bij een fysiotherapeut, maar ook in een abdij. Dus alleen al daarin zit veel variatie. Maar ieder hoofdstuk van Marleen wordt vervolgd door een hoofdstuk waarin een patiënt vertelt over zijn leven met pijn. Iedere patiënt krijgt 1 hoofdstuk, dus zo blijft het ook overzichtelijk. Daardoor is het boek prettig om te lezen, zeker als je moeite hebt om langere verhalen te lezen.

Herkenning?
Omdat ik zelf chronische pijn heb ging ik op zoek naar herkenning. Die vond ik deels, maar het viel mij ook op dat ik ook met heel veel dingen een andere beleving heb. Zo waren er veel geïnterviewden die zich schuldig voelden, of zochten naar een oorzaak. Dat heb ik zelf alleen in het begin gedaan en heb ik inmiddels allang losgelaten. Ook waren er veel die hulp zochten in het alternatieve traject. Iets wat ik zelf zelden heb gedaan, en ook niet veel vaker zal gaan doen. Maar ook hadden veel patiënten geen pijnstilling, of enkel paracetamol of een natuurlijk middel. Nu heb ik zelf ook een tijd geen pijnstilling gehad en ik werd gek. Dat kan ik niet jarenlang volhouden.

Waar ik wel veel herkenning in zag was het herkennen van grenzen. En dan vooral het niet erkennen van die grenzen. Maar ook als je veel pijn hebt je je even terug wilt trekken om tot rust te komen. Er waren ook een aantal mensen die aangaven dat ze niet willen dat hun kinderen opgroeien met een moeder die altijd pijn heeft. Ze proberen zich dus groot te houden voor de kinderen en bijvoorbeeld alleen te slapen als de kinderen op school zitten. Nu heb ik geen kinderen, maar ik herken wel dat ik er regelmatig voor kies om iets leuks te doen met iemand en het dan niet over de pijn te hebben. Ik rust dan daarvoor en daarna, als die persoon er niet bij is. Dus ook al is mijn pijnervaring voor een groot deel anders, is het fijn om toch een stukje herkenning in het boek terug te vinden, zodat je weet dat je niet alleen bent.

Kopen?
Als je benieuwd bent naar ervaringen van andere pijnpatiënten of op zoek bent naar herkenning kan ik dit boek je aanraden. Ik denk dat dit boek vooral heel waardevol kan zijn voor mensen die sinds kort chronische pijn hebben. Als je fibromyalgie hebt zal je wellicht sneller dingen herkennen over bijvoorbeeld de diagnosezoektocht, maar ook als je door een andere aandoening chronische pijn hebt kan het boek inzicht bieden.

Bron: solk.nl